زبان برنامه نویسی جاوا

جاوا به صورت رایگان در دسترس است و بدون اغراق می‌توان آن‌را جزو کارآمد‌ترین زبان‌های برنامه‌نویسی سطح بالا دانست.

از آنجایی که در برنامه‌نویسی اپلیکشین‌های اندروید نیز از این زبان استفاده می‌کنیم می‌توان یکی از مهم‌ترین دلایل محبوبیت آن را، به خصوص در میان برنامه‌نویسان ایرانی، همین مورد دانست، بسیاری از افراد برای نوشتن برنامه‌های اندرویدی به سراغ یادگیری جاوا می‌روند، حال بیایید کمی بیشتر با تاریخچه و نحوه‌ی شکل‌گیری این زبان آشنا شویم.

تاریخچه‌ی زبان جاوا (Java)

اوایل دهه‌ی 1990 میلادی آقای جیمز گاسلینگ و همکارانش از پیچیدگی زبان ++C احساس نارضایتی می‌کردند و به همین دلیل تصمیم گرفتند، زبانی را ابداع کنند که علاوه‌بر قدرت زبان ++C از سادگی بیشتری برخوردار باشد، جالب است بدانید آن‌ها در ابتدا نام Oak به معنای “بلوط” را روی این زبان گذاشته بودند، دلیل این امر هم این بود که یک درخت بلوط در مجاورت اتاق کار آقای گاسلینگ قرار داشت، پس از مدتی مدیران شرکت سان‌مایکروسیستمز (شرکت گاسلینگ و همکارانش) تصمیم گرفتند نام مناسب‌تری را برای این زبان برگزینند.

برای این منظور به یک کافی‌شاپ مراجعه کردند و حدود نصف روز به بحث و تبادل نظر در این خصوص پرداختند و در نهایت تصمیم بر این شد که از مخفف نام‌های خودشان یعنی James Gosling و Arthur Van Hoff و همچنین Andy Bechtolsheim استفاده کنند و در نهایت نام Java را بر روی این زبان نهادن، هرچند در نقل قولی آمده است Arthur و Andy که در تیم اولیه بودند پس از مدتی از شرکت سان جدا شده و در ادامه جیمز گاسلینگ به همراه دو تن از کارمندان سان‌مایکروسیستمز به نام‌های Mike Sheridan و Patrick Naughton به همراه آقای گاسلینگ توسعه‌ی زبان جاوا را تحت نام پروژه‌ی سبز (Green) ادامه داده و سپس با تغییر نام به جاوا آن را منتشر کردند، اما چیزی که واضح است جیمز کاسلینگ کانادایی نقشی حیاتی در خلق این زبان داشته است.

از آنجایی که مراسم نام‌گذاری در یک کافی‌شاپ صورت گرفته بود برای نماد این زبان از یک “فنجان قهوه‌ی داغ” استفاده شد، هرچند برخی می‌گویند جیمز گاسلینگ به نوعی قهوه که در جزیره‌ای به نام Java (در اندونزی) وجود داشت علاقه‌ی فراوانی نشان میداد و نام جاوا نیز از همین نوع قهوه گرفته‌شده است، نهایتا در سال 1995 زبان Java توسط شرکت Sun Microsystems ارائه و بعدها توسط اواکل خریداری شد.

اهداف اولیه‌ی جاوا

همانطور که گفتیم جیمز گاسلینگ این زبان را با هدف جایگزینی برای ++C توسعه داد، از این رو اهداف خاصی نیز برای آن در نظر گرفته شد که عبارت بودند از:

• ساده و مشهور بودن


• قابلیت شئ‌گرایی قدرتمند


• کارایی و عملکرد بالا و بهینه


• قابلیت انتقال و پرتابل بودن


• ضریب اطمینان بالا و خطای کم


• زبانی پویا با قابلیت نخ‌کشی (Treading)

مزایا و ویژگی های زبان برنامه نویس جاوا به زبان ساده

• جاوا پرتابل است و برنامه‌هایی که در یک پلت فرم نوشته شده‌اند می‌توانند روی کامپیوترهای رومیزی, موبایل و انواع دستگاه‌ها اجرا شوند.


• جاوا آزاد، ساده، شی گرا، توزیع‌شده و دارای پشتیبانی چند رسانه‌ای و شبکه است.


• جاوا یک زبان بالغ است، بنابراین پایدار و قابل‌پیش‌بینی است. کتابخانه کلاس جاوا توسعه پلتفرم کراس را ممکن می‌سازد.


• جاوا در سطح شبکه طراحی شده است. جاوا یک جامعه‌ی بزرگ ارتباطی دارد که از آن پشتیبانی می‌کند.


• برخلاف c و c + +, برنامه‌های جاوا مستقل از پلت فرم در زبان بایت کد هستند که به همین برنامه اجازه می‌دهد تا روی هر دستگاهی اجرا شود.


• جاوا ابزار توسعه قدرتمندی مثل Eclipse SDK و NetBeans دارد که قابلیت debugging دارند و محیط توسعه یکپارچه‌ای را ارائه می‌دهند.


• تنوع زبانی، که در سازگاری با جاوا با Scala، Groovy، JRuby و Clojure وجود دارد.

اینترنت اشیا چیست؟

اینترنت اشیا (Internet of Things) ، شامل همه اشیا، فرایندها و محیط هاست. به بیان دیگر اینترنت اشیا یعنی اتصال دستگاه‌های مختلف به یکدیگر از طریق اینترنت. این اتصال از طریق اینترنت امکان تعامل بین دستگاه ها و یا حتی انسان ها را فراهم میکند و حتی کنترل و مدیریت اشیا به راحتی صورت میگیرد.

تاریخچه اینترنت اشیا

کِوین اَشتون (Kevin Ashton)، یکی از بنیان گذاران مرکز شناسایی خودکار (Auto-ID) در دانشگاه MIT ایالات متحده، نخستین کسی بود که عبارت ” اینترنت اشیاء ” را در جلسه ای در شرکت پروکتر و گمبل (P&G) در سال 1999 بکار برد. ایده آن، ایجاد پیوند میان فناوری RFID و موضوع بسیار داغ ” اینترنت ” در زنجیره تامین شرکت پروکتر و گمبل بود.

اشتون نخستین کسی بود که عبارت اینترنت اشیاء را بیان کرد؛ اما ایده دستگاه های متصل از دهه 1970، تحت عناوین” اینترنت جاسازی شده ” و یا همان Embedded Internet و رایانش فراگیر (Pervasive Computing) مطرح بوده است.

در واقع اولین وسیله اینترنتی در دهه 80 ساخته شد و یک دستگاه نوشابه ساز در دانشگاه کارنگی ملون بود. در آن زمان، برنامه نویسان با استفاده از وب، می توانستند وضعیت دستگاه را از دور بررسی کنند و عملکرد آن را زیر نظر بگیرند. از سال 2010 مبحث اینترنت اشیا بیش از هر زمان دیگمورد توجه قرار گرفت.

سوالات متداول

1- اینترنت اشیا (IoT) چقدر بزرگ است؟

شرکت تحلیلگر فناوری IDC پیش بینی کرده است که در کل تا سال 2025 بیش از 41.6 میلیارد دستگاه IoT متصل وجود داشته باشد و این گستردگی در همه امرو از صنعتی و سیاسی گرفته تا روزمره گسترده خواهد شد.

2- آیا اینترنت اشیا امنیت کافی را دارد؟

IoT پلی بین دنیای دیجیتال و دنیای فیزیکی ایجاد می کند، به این معنی که هک شدن در دستگاه ها می تواند عواقب خطرناکی در دنیای واقعی داشته باشد و دولت های بسیار نگرانی های زیادی در رابطه با امنیت اینترنت اشیا دارند.

3- آینده اینترنت اشیا چیست؟

با کاهش قیمت حسگرها و ارتباطات، افزودن دستگاه‌های جدید به اینترنت اشیا، مقرون به صرفه‌تر است؛ حتی اگر در برخی موارد، مزایای کمی مشهود باشد. استقرار اینترنت اشیا در اغلب موارد در گام‌های اولیه است. اغلب شرکت‌ها حوزه اینترنت اشیا در حال حاضر در «گام آزمایشی» (Trial Stage) به سر می‌برند، زیرا فناوری‌های لازم، برای آن‌ها شامل فناوری حسگر، اتصالات 5G و تحلیل‌های قدرت گرفته از اینترنت اشیا، خودشان همچنان در مراحل آزمایشی به سر می‌برند. این امر نشان‌گر بازار بکر این حوزه و اشباع نشدن آن و در عین حال، آینده درخشان و اقبال عمومی است که برای اینترنت اشیا وجود دارد.